Ik streel en ik aai mijn eigen lichaam
Ik streel en ik aai mijn eigen lichaam
Als voel ik jou teder tegen mij aan
Je handen, je reuk, je vingertoppen
Onze twee hartjes die sneller gaan kloppen
Met de ogen toe dromend en zwijgzaam
Laat ik jou afwachtend aldoor begaan
Want open lijkt alles plots te stoppen
Mijn droom kan zich niet verder ontpoppen
Zo roep ik angstig en luidkeels jouw naam
Maar wat naar mij toekomt is slechts een traan
Die zich rollend kil en nat laat droppen
Terwijl ik ze probeer weg te schoppen
Omdat ik je levend past in mijn raam
Waar de natuur weerkaatst zonder argwaan
Dus kan ik het niet verder opkroppen
Wij zijn toch geen levensloze poppen
Carlos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten